Afgelopen jaar zocht ik regelmatig mijn toevlucht in de zweethut – een eeuwenoud en krachtig reinigingsritueel, waarvan de oorsprong bij inheemse tradities ligt zoals die van de Lakota-indianen.
De eerste keer ging ik uit pure nieuwsgierigheid. Ik houd van nieuwe ervaringen.
Maar inmiddels is het voor mij een van de meest effectieve strategieën, als ik behoefte heb aan een emotionele reset.
Een hele dag buiten zijn, zelfs bij -1.
In de weer met hout (en bijl;-)), vuur en water.
Puur eten, inspirerende gesprekken met gelijkgestemden.
In de donkerte en hitte van ‘de hut’ alles loslaten wat me niet meer dient.
Het resultaat? Daarna voel ik me als herboren.
Noodzaak in plaats van luxe
Afgelopen jaar was dit geen ‘nice-to-have’, maar een noodzaak.
Door een aantal grote life-events was het privé een intens en onstuimig jaar.
Nooit eerder zat ik in zo’n emotionele achtbaan.
Mijn primaire focus?
Het hoofd helder houden.
Er zijn voor mijn kinderen.
Er zijn voor mijn klanten.
In mijn werk heb ik regelmatig te maken met onderstroom.
Dat vraagt om emotionele stabiliteit en het vermogen om vrij van persoonlijke triggers te navigeren. En dat vereist continu intern werk.
Altijd al.
Maar in een turbulente periode als afgelopen jaar, vergde dat alle focus.
Ik had te dealen met verdriet, boosheid, angst, frustratie, schuld.
Het hele palet aan emoties raasde in volle glorie voorbij.
De winst van turbulentie
Het voordeel van zo’n periode?
Ik moest all-in. Mijn vertrouwde strategieën waren niet meer toereikend en ik werd uitgedaagd om nieuwe te vinden.
Ik raakte een laag die ik nog niet eerder had aangeraakt.
Het was een intense en verrijkende zoektocht.
Mijn draagkracht is gegroeid.
Ik leerde strategieën die mij hielpen. En nu ook mijn klanten ondersteunen.
En ik ontdekte wat níet meer voor me werkte.
Wat niet (meer) werkte:
- Rationaliseren en relativeren: ‘Het valt wel mee, hoort bij het leven, is maar een fase’.
- Negeren en afleiding zoeken: Werken, sporten, wandelen – helpend, maar niet genoeg.
- Blijven hangen in emoties: Er waren dagen dat ik het liefst onder de dekens bleef liggen.
- Veel praten: Steeds opnieuw het ‘verhaal’ oprakelen. Het geeft tijdelijk opluchting, maar lost niets structureels op.
- Geforceerde positiviteit: Mediteren, muziek luisteren ontspant en laadt op, maar zolang de echte emoties “onder het oppervlak” blijven, blijven deze broeien.
Wat wél werkte:
- Ochtendstructuur als anker: bewust de dag starten met beweging, stilte of schrijven bracht helderheid in wat er onder het oppervlak speelt.
- Ruimte maken voor reflectie: niet wegduwen of blijven hangen in emoties, maar er wel even bij stilstaan en ze niet te laten opstapelen.
- Scherp blijven en regie pakken op je interne dialoog: de verhalen herkennen die mijn emoties voeden. Steeds opnieuw bewust kiezen waar ik mijn aandacht wel en niet aan geef.
- Fysieke ontlading: hardlopen, krachttraining, sauna, koude douche of ademwerk om stress letterlijk los te laten.
- Mentale reset inbouwen: tijd weg van schermen en prikkels, de natuur in, wandelen in stilte.
- Vertrouwen als ruggengraat: begrijpen hoe vertrouwen werkt en elke dag acties nemen die vertrouwen versterken.
The only way is through.
Afgelopen maanden heb ik ervaren hoe essentieel het is om de balans te vinden tussen doorvoelen en loslaten. Niet verdringen of de scherpe randje eraf halen met een glas wijn 😉 Maar uitzoomen en vooruit kijken: Hoe wil ik me wél voelen?
Turbulentie hoort bij het leven. En bij leiderschap.
Tegelijkertijd wil je als leider niet alleen fysiek en mentaal, maar ook emotioneel beschikbaar zijn voor je organisatie, je MT, je team.
Benieuwd: Hoe ga jij om met persoonlijke triggers en emotionele uitdagingen?
Welke strategieën werken voor jou om veerkrachtig te blijven? Wat zou jij me aanraden om eens uit te proberen?
Heb je een vraag of wil je hierover doorpraten. Stuur me even een mailtje.